Na een weekje in Nederland door te hebben gebracht, was het weer tijd om door te trekken naar mijn volgende werkplek: Budapest te Hongarije. Vergeleken met Noorwegen was Hongarije... anders. Sterker nog (voor mensen met een goed geheugen / die geduld genoeg hebben om het terug te lezen), mijn eerdere beschrijving van Noorwegen kan ik vrijwel tegenovergesteld herschrijven, waarmee ik een vrij accurate beschrijving van Hongarije kan creëren.

Om te beginnen, Budapest is een stad met 1.8 miljoen inwoners, wat pakweg tien maal zoveel is als het gehele zuiden van Noorwegen. Mensen, oude gebouwen, beelden, lelijke betonnen gebouwen, toeristen, auto's, fonteinen, hitte, drukte, restaurants, uitgaansgelegenheden. Alles. Overal. Tegelijkertijd. Nogal een verschil met het idyllische Grimstad.

Dan de prijzen. Noorwegen is duur, Hongarije goedkoop. Wat voorbeelden: diepvriespizza? €0,60. Treinreisje van 1 uur? €1.00. Luxe brood? €1.20. Glas bier in een pub? €0.33 (in de extreme gevallen). Oneindig gebruik maken van al het OV in Budapest voor een maand? €14.00. Helaas geldt ook in Hongarije dat de salarissen conform de prijzen van het land zijn, wat het geheel toch minder mooi maakt dan gedacht.

En dan de bureaucratie.. Waar je ook heen gaat, er zijn altijd een aantal dingen die je moet regelen, zoals registratie bij de overheid, het openen van een bankrekening, woonruimte regelen, et cetera. In Noorwegen waren dingen weliswaar strikt, maar duidelijk en makkelijk geregeld. Hongarije was wederom anders. Registratie in de stad/ het land? Niet nodig hoor. Werkvergunning, belastingnummer, ..? Mwah, begin maar gewoon met werken. Hongaarse bankrekening? Neuuh, kost alleen maar geld, hier heb je 60000 HUF aan loon in cash. Daarmee is de toon verder wel gezet.

Andere, kleinere dingen waren ook zeer merkbaar. Zo was het door de ligging van Budapest helaas volledig voorbij met de heldere zomeravonden met zonlicht tot elf uur 's avonds. Het klimaat werd er verder ook niet beter op, zeker niet in de zomer: toen ik er net aankwam was de gemiddelde temperatuur zo'n 30 graden, met een extreem hoge luchtvochtigheid. Hierdoor waren er slechts twee soorten weer die elkaar telkens opvolgde: 'rete warm' en 'onweer als een malle'. Ook de recyclingsfetisch van de Noren moest ik achterlaten. De Noren zijn er dusdanig fanatiek in, dat ze om de tien meter een gigantisch recyclingsmeubel (met ruimte voor plastic, vloeistoffen, batterijen/giftige dingen, organisch afval, lege flessen, blik, papier én overig afval( - voor zover nog mogelijk)) hebben staan. De Hongaren daarentegen maken vrijwel nergens onderscheid tussen: glas, blik, plastic, dode foetussen, allemaal in dezelfde container. Dat is verder natuurlijk ook niet raar in een grote stad.

Een van de weinige dingen die overeenkwamen tussen Hongarije en Noorwegen, was de ochtendmentaliteit. Helaas. Zowel op de universiteit in Grimstad, als bij Nokia begint iedereen al lekker vroeg. Zeven uur 's morgens is geen uitzondering. Om drie uur ´s middags vervolgens weer naar huis gaan ook niet. Kort door de bocht gezegd, ook de ingebouwde geslotenheid en argwaan hebben beide volkeren gemeen jammer genoeg. De Noren wellicht door hun vanzelfsprekende koelheid en geïsoleerdheid, de Hongaren voornamelijk dankzij hun verleden.

Al met al, zeker door het kleffe weer en doordat ik eigenlijk nog niet klaar was met Noorwegen verkennen, waren de eerste weken Budapest niet bijster goed. Echter, een groot voordeel van Budapest, wat mijn verblijf daar uiteindelijk ook meer dan de moeite waard heeft gemaakt, waren de mensen. Ook deze stage heb ik gevonden via het internationale studentennetwerk IAESTE. Toen ik aankwam, waren er maar liefst twintig andere internationale studenten ook stage aan het lopen. Iedereen verbleef in hetzelfde hostel, wat voor veel internationale avonden, weekenden samen steden bezoeken, en algemene gezelligheid zorgde. Ook mijn collega's bij Nokia bleken waardevolle mensen te zijn. Hier wellicht later meer over.