Woonruimtes

Een van de niet zo heel boeiende, maar toch essentiële dingen aan het verblijf in het buitenland, is je woonruimte. Door de opzet en het verloop van mijn verblijf in Budapest, heb ik heel wat gezien. Dusdanig veel zelfs, dat ik na verloop van tijd een openbaring kreeg over de correlatie tussen de kwaliteit van woonruimte en de kwaliteit van (lokaal gebakken) pizza's. Deze enigszins vreemde maar schijnbaar accurate samenhang bleek bijzonder sterk. Om dit uit te leggen zal ik eerst maar iets vertellen over de plekken waar ik heb gewoond.

- - - Somogyi Imre Kollégium - - -

De eerste plaats waar ik in Budapest verbleef, na aankomst in augustus, was het Somogyi Imre Kollégium aan de Buda kant van Budapest. Gedurende het collegejaar een studentenverblijf, gedurende de zomer een hostel voor reizigers. Hier verbleef ik samen met de rest van de grote hoeveelheid IAESTE stagiaires. Na de luxe in Noorwegen (of zelfs in Utrecht) was het geheel even wennen.

Somogi Imre bestond volledig uit compacte tweepersoonskamers, inclusief douche. Voor de WC moest je helaas gemiddeld 50 meter lopen, wat vooral midden in de nacht minder fijn was. Het gebouw was oud en had zo zijn gebreken. Zo werd ik op een regenachtige ochtend wakker en vond ik een enorme plas water naast mijn deur, terwijl ik op de begane grond van het drie verdiepingen hoog gebouw zat. De gemeenschappelijke keuken was groot, maar wanneer je geen pannen hebt om mee te koken, neemt de algemene functionaliteit aardig af. Een andere lichterlijke ergernis was de Internetconnectie in het hostel. Voornamelijk op de tijden dat je echt Internet nodig had, was het volledig onbegaanbaar. Dit zorgde er vervolgens wel weer voor dat iedereen vaak samenschoolde rondom de router, om toch op het Internet te kunnen. Wat volgde was vaak een facebook party op de gang: iedereen zwijgend tegenover elkaar, druk facebookpagina's bezoekend. Toegegeven: dat is toch beter dan alleen op je kamer zitten en facebookpagina's bezoeken.

Naar verloop van tijd werd Somogyi Imre steeds beter, voornamelijk door de hoeveelheid IAESTE stagiaires waarmee altijd wel wat te doen viel. Zoals eerder genoemd bevond het hostel zich aan de Buda kant van de Donau. Buda is prachtig. Terwijl Pest juist druk, plat en stads is, is Buda relatief rustig en heuvelig. Ideaal om in rond te rennen en om tot rust te komen.

- - - All-Central Hostel - - -

Begin september was de zomerperiode in Budapest voorbij, wat twee dingen tot gevolg had: ten eerste vertrokken de meeste IAESTE stagiares weer terug naar huis, ten tweede kwamen de Hongaarse studenten weer terug naar Somogi Imre. Voor de kleine groep IAESTE stagiares die overbleef betekende dit simpelweg: opzouten. Als alternatieve verblijfplaats kwam IAESTE Hongarije met een ander hostel: het All-central hostel middenin het centrum van Pest. All-Central hostel was een typisch reizigershostel. Voor een paar dagen was het prima, voor langere tijd (én wanneer je overdag eigenlijk moet werken).. prut. Van de buitenkant zag het er niet slecht uit, wat hippe muurtekeningen en ruime gangen, maar wanneer je neerplofte op een bed - en vervolgens verbazingwekkend genoeg niet meer opveerde, was de glans snel weg.

Gedurende de eerste paar dagen/uren werden er steeds meer 'interessante eigenschappen' zichtbaar van het hostel. Een aantal voorbeelden: Acht man op een kamer. Gemiddeld 0.3 stoel per man. WC's zonder slot. WC's zonder deur. Verscheidene douches in dezelfde ruimte, zonder privacy. Badkamers zonder deur. Licht in WC's dat pas na een paar minuten aangaat. Een minuscule keuken voor een etage van 50+ man. Op de kamer waar we zaten, slechts één centrale lamp. Een andere lamp functionerend als dicolamp/epilepsie-veroorzaker. Lichtelijk gestoorde mede-hostelbewoners. Internet? Ja, Nee, Ja, Nee, fuck you!

Na verloop van tijd konden we er alleen nog maar om lachen. En ach ja, er is niets mooier dan een kamer delen met zeven andere mensen. Het is gewoon heerlijk om in de ene hoek een hysterend lachende Roemeen te hebben (sporadisch, maar elke keer weer vrij schokkend), aan de andere kant een 'iemand van Tsatikistan' meeneuriëned op Arabische melodienen, midden in de kamer een Thai die fanatiek computergames aan het spelen is en in de tussentijd kerstmuziek aan het luisteren is, en tenslotte ergens half onder een deken verstopt, een Frans-Zwitserse Fin die zijn longen uit zijn lijf aan het hoesten is. Ik laat in het midden wat ze tegen die tijd van mij eigenlijk wel niet dachten.

Het hostel bleek een noodoplossing te zijn van de organisatie van IAESTE Hongarije. De eerste paar dagen was iedereen furieus, oververmoeid en chagrijnig. Helaas zonder verbetering in de organisatie. De gezamelijke vijand IAESTE zorgde er uiteindelijk wel voor dat de groep van overgebleven stagiaires direct een stuk dichter bij elkaar kwam vergeleken met de zomerperiode. Wellicht was het vormen van een hechte groep door ons te dumpen in een schijthostel de intentie van IAESTE vanaf het begin ( - maar ik betwijfel het).

- - - Kerepesi út 38(!) - - -

Ik moest daar weg. Na een paar weken zoeken naar een nieuwe woning, kwamen we uit bij Het Paradijs. Via een vriend van een collega van de baas van het kantoor waarnaast een mede-stagegenoot van IAESTE werkte, kwamen we op het spoor van een makelaar die wellicht wel een appartement voor ons had. Zo gebeurde het dat we op een zonnige zaterdagmiddag afreisde naar Puskás Ferenc Stadion (Stadionnok), een metro station ietsjes buiten het centrum van Pest.

We werden geleid naar een prachtig, net opgeknapt appartement, met stoelen om op te zitten(!), een bed dat niet kraakt, een douche met warm water én een douchegordijn!!! Alles vers van de IKEA (overigens net zoals ieder ander onderdeel, los en vast, uit welk Hongaars huis dan ook). Het heeft me enkele dagen gekost voordat ik werkelijk doorhad dat een dergelijke woonruimte fysiek überhaupt mogelijk was in Budapest.

De beslissing was niet moeilijk: nog geen vierentwintig uur later hadden we het contract ondertekend en waren we bezig met verhuizen. Met het appartement kwamen ook drie coole nieuwe huisgenoten: Frans-Zwitserse Fin Christian-Markus, Zweed Emma en Duitser Annika. Allen deden ook een IAESTE stage in Budapest. Na weken lang op minder comfortabele plaatsen geslapen te hebben, betrapte ik mezelf op een onbewuste en iets te luidruchtige "Aaaah", toen ik eindelijk weer neerplofte in een fatsoenlijk bed...

- - - Dob utca - - -

Zo krabbelde de tijd langzaam verder. Helaas verlieten mijn andere huisgenoten (en de rest van de IAESTE groep) stuk voor stuk Budapest, en bleef ik uiteindelijk alleen achter. De huur bleek veelste veel voor mij alleen te zijn, en aangezien ik nog maar enkele weken in Budapest zou blijven, besloot ik voor de laatste keer binnen Budapest te verhuizen. Gelukkig kon ik terecht bij twee vrienden, Hongaar Martón en Cubaan Simon, die vlak daarvoor een prachtig appartement midden in het centrum van Pest hadden gevonden. Vijf minuten verwijdert van het absolute centrum van Pest, één tram verwijdert van Nokia en enkele minuten verwijdert van mijn favoriete restaurants en cafés. Aldaar heb ik dan mijn laatste weken Hongarije doorgebracht.

- - - Pizza! - - -

Goed. Terug naar de pizza! Budapest is pizza-stad. De Hongaarse variant dan wel, niet de Italiaanse. De Hongaarse variant wordt gekenmerkt door alles wat de Hongaarse keuken Hongaars maakt: paprika's en vet. Pizza kun je overal kopen, grote, kleine, allen voor belachelijke prijzen.

En hoe werkt de samenhang tussen kwaliteit van woonruimte en pizza? Nou, de pizza nabij Somogyi Imre was als het hostel zelf: een goede pizza voor weinig geld (200 Ft ~ 60 cent), maar toch met wat kanttekenen. Zo moest je oppassen dat je niet per ongeluk een pizza met kippenlever(!!!) kocht in plaats van gehakt. De pizza's rondom All-Central hostel waren goedkoop en klein (250 Ft ~ 75 cent), massavoedsel, en niet goed belegd. Door naar Kerepesi út. Vlakbij ons huis bevond zich een bakkerij met heerlijke dingen, waaronder pizza's. De pizza's waren iets duurder (350 Ft ~ iets meer dan 1 euro), maar GIGANTISCH, goed gevuld en (soms) niet eens zo ongezond. Aldus wederom: Het paradijs. Tenslotte de pizza's rondom het populaire Dob utca. Geen afhaalpizza's hier, alleen maar restaurants met chique pizza's voor een redelijke prijs (gemiddeld 1000 Ft ~ 3 euro). Nog steeds vol paprika's en vet overigens.

Hopelijk heb ik inmiddels mijn punt duidelijk gemaakt. Volgende keer wat over mijn meest recente bestemming: Berlijn