Welkom, Berlijn

Na Budapest was ik nog niet echt klaar met rondhangen in het buitenland. Na wat dingen afgewogen te hebben besloot ik naar Berlijn te gaan, de hoofdstad van Duitsland. Eind april was het daarom weer tijd om mijn twee koffers (een sporttas, aka 'kledingkast', en mijn laptoptas) in te pakken en te vertrekken naar het oosten.

Meer dan welke stad dan ook (- waar ik ooit geweest ben), is Berlijn een samenraapsel van tientallen hele verschillende stadskernen. Hierdoor heeft Berlijn eigenlijk niet echt een centrum. Ieder stadsdeel heeft wel zijn eigen karakteristieken, populaire uitgaansgebieden, winkelcentra en bekende pleinen en parken. Dat maakt Berlijn als een geheel een beetje moeilijk te beschrijven. Om toch wat verschillende facetten van de stad en haar wijken te belichten, zal ik wat vertellen over de verschillende plekken waar ik inmiddels al gewoond heb. Gelukkig ditmaal geen langdradige en hartverscheurende taferelen gerelateerd aan pizza. Nee, geen vet en paprika's hier.

Toen ik net aankwam in Berlijn had ik nog geen woonruimte, waardoor ik in een hostel verbleef. De tweede dag dat ik er was arriveerde de eerste schoolbus met Nederlandse pubers al, wat de toon voor de rest van mijn verblijf daar wel zette. Het hostel bevond zich in Moabit, redelijk in het midden van Berlijn. Moabit is een mooie middenstandswijk met prachtige, typerende hoge gebouwen, in combinatie met sporadische parkjes en kerken. De Spree, een van Berlijn's belangrijkste rivieren, cirkelt er omheen, wat de hele wijk eigenlijk best idyllisch maakt. Een goede plek om te leven voor studenten en starters.

Gelukkig kon ik dankzij een collega nog geen twee weken na mijn aankomst al intrekken in een ander appartement. Ditmaal in de wijk Tiergarten, ten zuiden van het gigantische gelijknamige park in hartje Berlijn. De locatie van de plek waar ik verbleef was ideaal. Op nog geen twee kilometer ten westen bevond zich mijn werk, vijf minuten lopen naar het zuiden was de homowijk van Berlijn (of een van), ging je naar het oosten dan kwam je al snel uit bij een rosse buurt (of een van), en ten noorden bevond zich een wijk vol met ambassades en consulaten. Mijn directe buren waren echter de inwoners van de Zoologischer Garten. Zo gebeurde het iedere ochtend dat ik met slaap in mijn ogen langs het gekrijs van apen, vele vogels en andere organismen naar mijn werk toe fietste. Er zijn vervelendere manieren om wakker te worden.

Wonen naast een wijk vol ambassades en consulaten had ook zo zijn voor- en nadelen. Toppunt was het bezoek van een Israëlische afvaardiging aan Berlijn. Deze heren hadden dezelfde 'beveiligingsklasse' als Barack Obama, wat voor de gehele omgeving betekende: een week lang meerdere wegen volledig afgezet. Gepantserde voertuigen voor het hotel waar ze verbleven (en waar ik op uitkeek). Constant minstens een helikopter in de lucht. Honderden politiemensen op de been. Tientallen politiebusjes her en der. Roedels politiemotoren. Tentenkampen. Afzettingen. Honden. En probeer dan maar eens in je hardloopkleding en met je beste Duits uit te leggen dat je aan de andere kant van de weg woont.

Tenslotte woon ik sinds kort in de wijk Wedding, wat in de volksmond ook wel liefkozend 'klein Turkije' wordt genoemd. Hier heb ik een mooi appartement gevonden inclusief wat interessante huisgenoten om mee rond te hangen. Wederom is de gehele wijk heel anders dan wat ik tot nu toe heb gezien. Dichtbij is een groot park met wat mooie oude dingen, de straat van mijn appartement zit vol met grote en kleine winkels, op iedere straathoek zit wel een restaurant met een andere afkomst, en de architectuur van het geheel is nog willekeuriger dan postmoderne abstracte kunst.. Wedding staat er om bekend om het 'nieuwe Kreuzberg' te zijn - de nieuwe hippe plek van Berlijn, omdat Kreuzberg en de andere hippe plekken inmiddels verzadigd zijn met barbieren, hipsters en veganistische eettentjes. Of dit daadwerkelijk klopt of slechts een gerucht is van pretentieuze wijkbewoners, ga ik binnenkort achter komen.

Al met al voelt Berlijn aan als een stad met een hoge levenskwaliteit. De hoeveelheid groen is overweldigend, openbaar vervoer en andere voorzieningen zijn prima, en bovenal is er zoveel te doen dat je je niet zomaar verveeld raakt. Er zijn drukke plekken, maar er zijn ook tal van fijne en rustgevende plekken. Ondanks de 3.5 miljoen mensen om je heen, heb je hier af en toe eigenlijk totaal geen benul van.

De komende maanden vermaak ik me hier nog wel! Binnenkort: wat doe ik in hemelsnaam in Berlijn?